शापीत चवथ
बाप्पा आयलो लखलखत्या सूर्यावरी
उमेदीचें हास्य पातळ्ळें ल्हारावरी
म्हजी चवथ काळखी रात
मासीक पाळयेन केलो म्हजेर घात
म्हजी काजळाची डबी लागली गळुंकूच
हो तो विसर्जनां वेळार पडपी पावसूच
आजयेन म्हजे उमेदीचीं दारां धांपलीं
बाकीचीं सुध्दा फटाफट फाटीं सरलीं
बाप्पा ही काळखी कूड म्हाका भेश्टयता
कावळें कांव कांव करून मुद्दाम चाळयतात
बाप्पा! ही पारंपारीक गांठ तोड रे
म्हाका तुजें दर्शन भेटय रे
आयज तूं चल्लो आपल्या घरा?
खरोच तूं सुखकर्ता काय दुखकर्ता रे?
(शाळेक वचपी चेडवाची कविता....)
कवितेक प्रति संवाद
शू!!!! तशें म्हणिना.. तशें वागना.. ताच्या कानार आवाज पडूंक जायना. "पाप लागतलें..." घरांत कोणाक कितें जातलें... हट्टीपणां करिनात गो...
आगे पूण गणपती चिखलांतल्यान जल्माक येयला मगे? मागीर चिखल हळशीक न्ही???
(कानसुलार झण्ण करून)
तोंड धाप. कोण आयकत बीन. "सुबेज खंयचें!"... देव तो, देवाक तशें म्हणिनात.. (वयल्या स्वरार) "पाप लागतलें..."
मार.. जायतें म्हण.. पूण चूक ते चूक.. जर ती गजाल इतली घाण दिसता जाल्यार लक्षांत दवरात.. तुजो म्हजो सगळ्यांचो जल्म तेच घाणींतल्यान जाला.. ती जर घाण तर आमी सगळींच घाण आनी पापी.. कोणूच वयचोना गणपती फुड्यांत... हरशीं आमी ती गजाल पुजूंक जाय कारण...
(वयल्या सुरांत रडगाणें सुरू) देवा... हें कितें उलयतां?? ती घाण पूजपाची खंय.. म्हज्या चेडवाचेर म्हारू बसला.. भटाक विचारचेंच पडटलें..
(मनांत) आता हिका आनी हांव कितें सांगू? आसूं.. म्हाका चेडूं जातलें तेन्ना ताका समजोवया...
(कोणाच्यो भावना दुखोवपाच्यो नात.. पूण आमच्यो भावना दुखवतात हांची जाणीव करून दिवपाची आसा)
- प्रेरणा सुधाकर पालेकर
Comments
Post a Comment